Een van de nieuwere straten nadat de verdedigingswallen waren geslecht.
Omdat er ook snel een station ( 1863) werd gebouwd was het gevolg de ontwikkeling van een drietal horeca gelegenheden. Hotel Damen was er als eerste op nummer 33 , in 1903 gevolgd door hotel William op 31. Dit bedrijf heeft vele namen gekend, waaronder Old Dutch en het Paradijs om er enkele te noemen.
Op de hoek met de Zuidoost singel ontwikkelde zich het Nieuw Stationskoffiehuis van Bremers – Susijn met een kegelbaan.
Grote namen in deze straat waren Aug.van Dijck – Petit, de steenhouwer en later de wegenbouwer, bakker Moerbeek, de Revo taxis van Schijvenaars en als klap op de vuurpijl Vroom & Dreesman vanaf 1953 ( inmiddels gesloopt). Aan de westelijke zijde maison Bernard ( kapper Proost) in het Torentje van Genk en de muziekzaak van MU 2000. Juwelier Vergouwen zat er ook tussen 1967 en 2006.
De straat leende zich met de grote huizen, die door de Asselbergsen waren gebouwd, voor een aantal advocatenkantoren, notarissen en makelaarsbedrijven.

Een plein met veel diverse invullingen. In de veertiende eeuw was er een huidenmarkt. Ook de vismarkt is daar ontstaan. Wat dichter bij de twintigste eeuw waren er ook beestenmarkten, maar de man in de straat kent dit plek voornamelijk van de beschuit- en bisquitfabrieken van Loose, later de Zeeuw. Ook de kruidenier Van Mansfeld was hier een geziene winkelier onder de naam “de ware Jacob”.
In de jaren twintig en verder ontwikkelde zich naast de dagelijkse behoeften ook de nodige variatie in branches. De viswinkel van Moser was rond 1910 duidelijk aanwezig, maar later werd dat de bazaar van Backus. Op de hoek met de Geweldigerstraat was de klompenwinkel van Dietvorst een publiekstrekker.
In de jaren na WOII was het opvallend hoe snel de westwand van dit plein was volgestouwd met allerlei vormen van horeca etablissementen. Nog opvallender was de opruiming van deze cafés en disco’s in een erg kort tijdsbestek in de 21e eeuw.
De allergrootste bekendheid had natuurlijk het St. Catharina – gesticht, waarvan de zusters al in 1838 met hun werk in onze stad begonnen. Hun goede werk werd bezegeld door de naamswijziging van het plein in 1938. Dit omvangrijke gebouw wacht nu op een nieuwe invulling.
Ook is dit plein bekend door de visafslagen, die werden “voorgezeten” door Piet de Krom als afslager. Piet was ook bekend als stadsomroeper.
Momenteel wacht het plein af hoe en wanneer het opgepept gaat worden.

Pas vanaf 1975 mocht de Sint – Jozefstraat gaan meespelen in de Braderie. Toen werd de straat pas geaccepteerd als winkelstraat en ook dat was een gevolg van het Parade-plan. Hoewel hier ook al vroeg winkelactiviteiten waren, bleef de grote loop lang achterwege.
In deze straat begonnen o.a. fotograaf Serre en Marijn de Klerk met tweede keus meubelen.
Ook belangrijk Wasserij de Lelie, de (allereerste Bergse) Ziezo zelfbedieningsmarkt, de brandstoffenhandel van Matthijssen en van Breemen, die overkwam uit de Antwerpsestraatweg.
Vroege winkeliers waren de bloemenzaak van Leijs, schilder en decorateur Dietvorst waarvan de muurreclame nog te zien is in het steegje naast Rituals. Ook was er het café van de Jonge op nummer 31 dat tevens bierhandel van H. Noordhuizen was.
In de jaren zestig en zeventig werden hier volop winkels geopend.
Dit is daarmee de jongste winkelstraat van het centrum uit de twintigste eeuw. De winkelexplosie geschiedde door aanwijzing als winkelstraat in het plan de Parade in 1973.
Doordat er een verbinding met de Koepelstraat werd gemaakt ontstond er een “rondwandeling” voor het doen van boodschappen, de zogenaamde  "Winkelacht" .
Vanaf 1975 mocht deze straat ook deelnemen aan de braderie en nu vindt men er een uitgebreid areaal aan zaken.

Zoals al eerder opgemerkt is dit ook een van de nieuwe straten op de oude vestingwallen van de stad.
Interessante zaken waren de wijnhandel van A. van de Bogaert, de solex en brommerwinkel van Piet Duine op nummers 7 en 9 , die later verhuist naar nummer 54 en 56. Op nummer 40 de wijnhandel van Vermeulen sinds 1873 en
Touw-Demmers met schoenreparatie op nummer 1.

De ijzerwarenwinkel van Leijs, de muziek school en Beljaars op de nummers 72- 74, waar ook ooit de corsetterie van mevrouw Baars domicilie had.
In het grootste pand zat begin 20e eeuw de grote lompenhandel van Asselbergs en later de nationaal bekende carrosseriebouwer Roset.
De weduwe Roset begon op nummer 44 en ging na de WOII naar de overkant op nummer 55. Hier kwamen later de Nieuwe Kaa – Bee, Poppeliers en Woonsquare. Hun buurman is de ABN – Amrobank na hun fusie in 1991.
Het meest bekende punt is Wassenaarstraat nummer 2 het zo genaamde “Torentje Van Genk”. In dit pand, gebouwd door de stadsarchitect van Genk, zaten o.a. het geldwisselkantoor van A van Loon, de kappers Proost en van den Broek. Later kwamen hier diverse modewinkels.