In Verhalen uit Bergen op Zoom
202
Vanaf de wasserij werd langs de Zoom een lint van betonblokken gelegd, die de tanks moesten verhinderen om het riviertje over te steken. Dat lint liep bijna tot aan de Zoomdam. Voor dit werk werden arbeidskrachten opgepikt, die verplicht werden mee te helpen bij de aanleg. Het lint van blokken liep door tot aan de Zoomdam.
De Noordzijde Zoom, net achter de versperring op de Zoomdam, heeft het in de bevrijdingsdagen behoorlijk voor haar kiezen gehad. Heel veel huizen waren tot op het bot beschadigd en de bewoners waren voor een groot deel uitgeweken naar Vrederust, waar nota bene een lazaret van de bezetter was.
Na de bevrijding:
De afwerking van de onteigende gronden van de tuinders en hoveniers en andere eigenaren had wel wat voeten in de aarde. Bergen op Zoom wilde direct na de WOII een geheel nieuwe wijk Oost aanleggen. Dat betekende dat de eigenaren van die percelen, die geconfisceerd waren, ze niet meer terug zouden krijgen. Ook de vergoeding was nog een punt, want voor de gesloopte gebouwen werd helemaal geen vergoeding betaald. Het enige alternatief was de oude eigenaren tevreden stellen met andere gronden.
Los van alle WOII schade en ergernissen werden de toenmalige hoveniers door de gemeente na de oorlog ook nog eens extra gedupeerd. Veel gronden werden definitief onteigend in verband met de aanleg van de wijk Oost. Dit ging ten koste van veel prima tuinbouwgrond. De onteigeningsprocedure werd aangenomen in de gemeenteraad van 30 mei 1947.
JSW CRM